Bus 142, the magic bus
Zenuwachtig wandelen we de campus binnen. Wanneer we aankomen op de 1ste verdieping zie ik de bus in de verte. Mijn hart maakt een sprongetje! Na al die jaren deze bus met eigen ogen te kunnen zien is onvoorstelbaar. In combinatie met de vermoeidheid van de afgelopen dagen reageer ik best emotioneel op deze ontmoeting. Helaas mogen we niet voorbij het glas. Ik stuur een mailtje naar Angela (de supervisor van het project), met de vraag of we toch niet dichter mogen. Laat op de avond wanneer we de hoop hadden opgegeven gaat mijn telefoon: Angela stuurt dat morgen om 9u ‘s ochtends perfect is. Een luide vreugdekreet volgt. De volgende ochtend staan we oog in oog met de bus. Geen glas er tussen deze keer. 'Mogen we... mogen we even naar binnen?' vraag ik verlegen. 'Ik dacht dat je het nooit ging vragen,' lacht Angela enthousiast! Hier staan we dan binnen in bus 142, te staren naar het bed en zelfs de matras waar Chris het leven liet. Het heeft iets luguber en tegelijk zoiets waanzinnig mooi. Deze dag staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Downtown
Fairbanks is een verzameling van rommelige, afgeleefde gebouwen en eetgelegenheden. You name it they got it: McDonalds, Burger King, Pizza Hut, Subway, KFC, ... Allemaal in hetzelfde complex! Voor iemand met keuzestress moet dit de hel zijn. De sfeer van het oude Fairbanks snuiven we op in Pionierpark waar verschillende oude cabins zijn ondergebracht. Hier hangt een echte pioneersfeer.
Na twee dagen heb je Fairbanks wel gezien. Als je alle fastfoodketens wil proberen, dan heb je vast veel langer nodig.
Walmart
Inkopen voor de komende 10 dagen tot Anchorage doen we in Walmart. Het doel? Onder de 3 dollar per dag blijven voor het eten. In de kar, uit de kar, wel een dessert of toch geen? Wanneer ik wat kaas pak voor bij de lunch, zie ik een gewapende man naast mij staan! Vol ongeloof staar ik subtiel naar de man en zijn revolver. Dit kunnen wij ons als Belg echt niet voorstellen. Dat een gewone burger gaat winkelen met zijn vuurwapen. De ‘gun culture’ hier is echt wel een apart gegeven.
Gastvrijheid
Tijdens onze rustdagen verblijven we bij Geoff en Dorothy, twee mensen op leeftijd. Ik contacteerde ze via Warm Showers, de fietscommunity bij uitstek. We kwamen voor een vlak stukje in de tuin, maar in een mum van tijd rollen we ons matje binnen uit. Geoff wil met ons een stukje downtown fietsen, enthousiast gaan we akkoord. Vanaf de eerste meters lijkt hij in turbo te rijden! We moeten gigantisch hard trappen om hem bij te houden en dat op onze rustdag!
Het is fijn om even de warmte en veiligheid van een huis te voelen.
Ik ben zelden jaloers en gun je álles wat op je pad komt, maar THE MAGIC BUS had ik potverdikke toch ook graag een keertje van dichtbij bekeken! Ochja, dankzij de foto's zijn we er toch voor een stukje bij.